این دوره به صورت سه­گانه طرح می­شود در گام اول سه جلسه نزاع بین عقل و اراده در گام دوم سه جلسه عقل و میل و در گام سوم سه جلسه عقل و بدن به نزاع برخواهند خواست. در هر سه دوره فروید پایان کار است، چه زمانی که برای بررسی اراده از شوپنهاور آغاز می­کنیم چه زمانی که برای بررسی بدن از مارکی دو ساد و یا برای بررسی میل از شیلر شروع کنیم.

اما در دوره اول :

اراده نزد شوپنهاور همان نومن کانتی است و از این جهت قسمی رازگونگی و دور از دسترس آگاهی بودن را در خود دارد. همین اراده اما خاصیتی دوگانه دارد، از سویی میل به حیات را در درون خود می پروراند و از سوی دیگر کور است و همین کوری منشا رنج و شر بشری­ست. شوپنهاور سعادت را به گونه­ای معکوس در خلاصی از این اراده می­بیند. همین اراده در نیچه به گونه ای دیگر طرح می شود. نیچه شوپنهاور را وارونه می­کند، اراده در فلسفه بواسطه جدایی فلسفه از زندگی بدل به راز شده و با آری گویی به زندگی اراده خود را به شکل خواست زندگی متجلی می­کند. اجابت این خواست درهم­آمیزی با زندگی است و فاصله گرفتن از آن ناتوانی در برآوردن زندگی از پوچی را به دنبال دارد. اینجا اراده بدل به نیروی پیشران زندگی شده و در خواست توانایی یا اراده به قدرت تجلی می یابد

در ادامه این دو اندیشمند، فروید رازگونگی اراده شوپنهاور را این بار در قالب قلمرو ناآگاه بازسازی می­کند با این تفاوت که ابزاری برای گشودن این راز و کشاندن آن به آگاهی به دست می­دهد. همین­طور خواست زندگی نیچه را در کنار خواست مرگ نشانده و این دو را به عنوان دو بنیاد هستی طرح می­کند. اراده دوپاره می­شود، در فرمی به لذت تعلق می­گیرد و در فرمی دیگر به سرکوب. اراده بدل به تعارضی درون خویش می­شود ورنج سرنوشت لذت است.

طرح درس دو دوره بعدی هم به ترتیب پس از برداشتن هر گام داده خواهد شد.